Dedem

Bizim köyümüzde bir tane ziyaret vardir. Kücükken her yaz köye gittigimizde mutlaka oraya gider, niyaz olurduk. o zamanlar hafiften midem bulanarak kücük odanin icindeki mezar tasinin basindan bir parca toprak alir agzima atar ve üstündeki yesil örtüyü öpe öpe etrafinda döner, agzimda, annemin tembihledigi sekilde, ailemi, kardeslerimi koru, hepimize zihin acikligi ver diye duamsi biseyler mirildanirdim. En iyisi orada uyumakti büyüklerimize göre, eger orada uyursak bize zarar verecek tüm kötülüklerden kurtulacagimizi söylerdi büyüklerimiz. Hele bir de üstünde defalarca oturulmus, toprak ve ugrayan her insanin kokusu sinmis hali ve minderlerin üstünde uyumayi basarip üstüne rüya da görebilmissen cok sevinirlerdi. Bu, bizim o ziyaretin de korumasiyla büyük adam olacagimiz anlamina gelirdi. Ama hic uyumadim orada ben. Gerci annem halen "siz oranin (o ziyaretin) cocuklarisiniz, onun sayesinde böyle, basiniza bir is gelmeden okuyup adam oldunuz " der.

Eskiden babaannem de biz, kücük torunlarini yanina alip, alakasiz zamanlarda, sebebini hic anlamadigim ziyaretler yaptirirdi bize oraya dogru. Aslinda hic de yakin degildir orasi bizim köydeki evimize ama biz neyse de babaannem o yasli haliyle oralara kadar nasil yürürdü simdi anlamakta zorluk cekiyorum.

Simdi babaannemin de dedemin de mezari o ziyaretin yanindaki mezarlikta. Halen arada bir birinin adagi ya da kurbani icin oraya gittigimizde, babaannemin hayattayken anneme cektirdigi tarifsiz iskencelerden dolayi pek de sicak olmayan duygularla yöneliriz onlarin mezarlarina dogru. Babaannem gercekten kötü bir kadindi. Hatta okadar kötüydü ki, ben ona benziyorum diye annem bile bana bu benim bir sucummus gibi yaklasmistir cogu zaman. Eminim bunu istemeden elinde olmadan yapmistir annem ama daha cok kücük bir kizken aglayarak anneme "neneme benziyorum diye beni sevmiyorsun biliyorum" dedigimi hatirliyorum. Hem de cok benziyormusum ona. Yine gectigimiz yillarda o ziyaretin bahcesinde cok yasli bir dede(babaannemin yasiti) beni görüp, aglamisti, ayni nenesi bu diye. Sanirim adami bir 50 yil öncesine götürdüm. Bu yaz da halam beni görünce agladi, sanki annemi gördüm dedi.

Ama benim dedem cok tatli bir dedeydi. Babaannemin kötü anisini unutmak icin onu da istemeden ailecek hafizamizdan biraz sildik belki. Ama o cok tatli bir dedeydi. Cok az sey hatirliyorum ona ait. En net hatirladigim ani, onu kel kafasindan gülerek öptügüm ve onun da bu hareketime cok gülüp beni öpüp, sevdigi. Babaanneme benzedigim icin beni cok sevdigini söylerler. Bir de dedem cok güzel kokardi. Ot kokardi, toprak kokardi, tütün kokardi ama hepsi de cok güzel kokardi onda. Kokusunu da cok net hatirliyorum. Bazen babam ya da amcam köyde, bahceden döndüklerinde biraz onun gibi kokarlar ama tam da öyle degil. Dün gece yine uyumak icin cirpinirken aklima dedem geldi. Meger onu ne kadar seyrek hatirliyormusum ben. Uyaninca onun sevdigi bir yemekten yapip, onun niyetine birilerine ikram edip yedireyim dedim. Ama bilmiyorum ki dedem ne severdi. Tek bildigim dedem suyu cok severdi. Hep beni cesmeye gönderirdi. hem de suyu daha güzel diye eve uzak olanina. O zamanlar ki yasima uygun, minicik bir kova alir elime, suya giderdim. Dedem bir tas su icer sonra da "aman da kizimin suyu ne güzelmis, icine seker katmis bunun" derdi. Ben de bir sonraki sefere daha bir hevesle giderdim cesmeye.