Dance with me

cuma aksami bugün. evde tek basimayim ben. bunun yerine yapabilecegim aktiviteler ise sunlardi ;
1-korodan arkadaslarin düzenledigi cigköfte partisine katilmak
2-uzun zamandir görmedigim ve aramadigim icin her seferinde sitem yedigim bir arkadasimi arayip, onunla görüsmek
3-teyzeme gitmek

birinci secenek, aklim biraz cigköfteye gitse de hemen elendi. ikincisi icin enerjim yoktu. ücüncüsünü nasil olsa haftasonu en az iki defa gerceklestirecegimden bugün bari gitmeyeyim de sonra gittigimde kiymetim olsun dedim.

En asagida linkini verdigim sarki ve ondan da cok oradaki 3 gencin dansi cok hosuma gidiyor son günlerde. ve bu yaziyi yazmaya baslamadan önce biraz calisma yaptim. actim görüntüyü. bir de kamerayi koydum karsima. ekranin bir yaninda onlar bir yaninda da ben görünüyorum. tabiki onlari taklit edecegim diye cirpinmaktan kendime pek bakamadim ama cok da zor degil yaptiklari. fakat siz bunu dedigime bakmayin, hic beceremedim onlar gibi dans etmeyi. Ama ben kendimi biliyorum bu gibi alanlarda , dans ve müzik olaylarinda cok fazla pratige ihtiyacim var benim, diger insanlara göre. sesime ve vücuduma istedigim gibi hakim olabilme yetim malesef ki pek gelismemis. Bunun tam tersi olmasini ne kadar cok isterdim. Hele sesimin güzel olmasini!!! rüya gibi... sarki söylemek... simdi de söyleyebilirim, illa ki insanlarin hayran oldugu bir sese sahip olmak gerekmiyor biliyorum bunu ama ben duydugumu sevmiyorum. dedim ya hakim olup yönetemiyorum sesimi. (yukarda bir korodan arkadaslar lafi gecti, onun üstüne bunlar ne demek oluyor degil mi? oluyor valla, ses olmasa da oluyor. bir türlü kopamadigim koro macerami da anlatirim bir baska sefere)

Keske simdi evde bir iki kisi olsa da birlikte su dansi biraz daha calissak.

http://www.youtube.com/watch?v=VHa-fEpMkJ0&mode=related&search=