Salı, Ocak 25, 2011

Pinar basindan bulanir canim oy

buna aglasam mi gulsem mi bilemedim :) Umut degil mi bu?



bir donem de bu vardi ya. ana konuyu halen anlayabilmis degilim :) Sabah sabah azrail gelmis ve adamin canini alacak sanirdim cocukken. Halen oyle saniyorum :)

Pazartesi, Ocak 17, 2011

aramazsan arama

S.'in cep telefonu almak konusunda fobisi var sanırım. Beni hasta ediyor. Aylardır telefonu bozuk, sürekli kapanıyor, kendisi farketmeden saatlerce beye ulasmaya calısma derdimiz oluyor. Yeni telefon alma tekliflerime sürekli tamam, sonra bakarım ben, diye cevap veriyor. Aylardır bakacak! Ha, tek sinir olan ben degilim, ablası da gecenlerde dedi, hasta mı bu cocuk, niye telefon almıyor, diye.

Demin farkettim S. simdiye kadar 3 cep telefon degistirmis. 1.sini annesi almıştı. Biliyorum onu, eski bir Nokia idi. 2. telefonunu o Nokia'lar tarih olalı epey yıl gecmesınden cok sonra ben ona almıstım. 6 yıl önceydi. 3. telefonunu ise ben 3 yıl önce kendime yeni telefon alınca eskimi ona vermistim. Halen tum sorunlarına ragmen ayıla bayıla onu kullanıyor. Cok yakında hic acılamaz olur insallah telefonu! Sakat atı acı cekmesin diye olduren iyi kalpli-cani gibi hissettim kendimi.

Pazar, Ocak 16, 2011

Gel, hiç acımıycak

Ahh, Tarkan'ı gördüm şimdi tv'de.
İlk ortaya cıktıgı vakitler nasıl da hayrandım ona. Fotograflarının basılı oldugu kartpostalları toplardım. Hayranlıgım ufak da olsa aile icinde duyulmustu . Dayımın çalıştıgı otelde kalmıs bir gün Tarkan ve sevgili dayım da benim için imzalı fotografını almıstı. Sonra da bir mektupla beraber bana göndermişti. Tabii ki çok mutlu olmustum. Bakıyorum da halen sevgi, saygı ve sefkatle bakıyorum Tarkan'a. Ne mutlu ikimize de :)

Çarşamba, Ocak 12, 2011

Mermer bile yunanca!

Minik ofis farelerine iyi gelir. Bana iyi geldi :)

kulaklıkları takıyoruz, bagıra bagıra (içimizden) eşlik ediyoruz.

tayfabandista tıklayın, siteden hediye şarkılarınızı dinleyin.

Çarşamba, Ocak 05, 2011

Deli işleri

Bu ofis ortamları ne garip ya. Ne çok kırık tip var ortalıkta. Aslında evlerine göndersen pamuk şekeri olurlar kesin ama bir araya gelince oluşan elektrik baş döndürücü. Herkesin döndüğü kendine tabii ki ama oluşan hortum bizi de peşine takıyor hiç farketmeden.

Düşünün, "ama bu benim baardaağııım" diye bağrışan biri olabilir ortalıkta. Aynı kişi haftasonu evindeki benzer bardakları sadece sıkıldığı için hiç düsünmeden çöpe atan kişidir de. Bu ufak örnekti. Bunun daha ele gelir versiyonlarını düşünün bir de.

Salı, Ocak 04, 2011

Yarim geçti üzgün gördüm yüzünü

Günler hayvana baglamış şekilde geçiyor. Özellikle S. eve çok geç geliyor. Dün gece geldiginde ona biraz sıcak çorba ısıtayım da, yiyip uyusun diye uyumadan onu bekledim. Pazar günü de evde iken güzel bir şeyler yesin diye, köfteli çorba, çekirdekli ekmek, börek ve fındıklı /üzümlü kek yaptım.

Sonra sonra bu halime gıcık oluyorum. Niye bu moda giriyorum diye. Annelik, karılık modu işte. Sevimsiz bir şey var bu rolün altında, beni gıcık eden.

Ama dayanamıyorum işte, şefkat duyuyorum.

herkese iyi seneler, öptüm yanaklarınızdan.:)