Bakmayin siz bana, ne dedigimi bildigimden konusmuyorum. Dert edecek, tasa edecek, gerilecek hic bir halt yok meydanda, bunu biliyorum. Ama kalbim minik bir sikintiya bile böyle tepki veriyor. Daraliyor, hemen cözülsün, olsun bitsin istiyor. Ben de onun elinden cekiyorum. Sabirsiz, cok sabirsiz. Sanki bunlari bitirip onu bekleyen baska türlü seylere gidecek. Acelesi var. Ama yok ki baska türlü bir sey de.
Cocukluk bu yaptigim.
Çarşamba, Nisan 11, 2007
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
5 yorum:
İnan bana ben de aynı hissiyattayım :(
Aynen. :o(
www.elifsavas.com/blog
Bu kadinlara has bir hal mi acep?
Benimki gecti, sizinki de gecti mi? Gecti de, orada bekliyor, kapinin arkasinda muzur. Soyle kapiyi bir duvara carpmak geliyor icimden ama aciyorum. Biz birlikte yasamaya alisikiz, kiyamam.
www.elifsavas.com/blog
Elif,
gecer mi canim hic. Kalbini söküp atmak gibi bir sey, onun gecmesini düsünmek. Yok, alisacagiz.
Ama ben cok yoruluyorum :(
Yorum Gönder