Bu sabah Zelma`dan bir mail gelmis. Benden cevap alamayan onlarcasina bir tane daha eklendi.Zelma benim almanca kursundan arkadasim. Romanya`li. Internetten tanistigi kendi memleketinden bir gencle evlenip gelmisti Almanya`ya. Bu degil de bir önceki Almanya`ya geldigim zamanlardan taniyorum. Almanca derslerinden sonra evlerimize yakin bir parkta bulusur ya da sehre dogru yürüyerek konusur, pratik yapardik. Ben Türkiye`ye dönüp, Ankara`da yasadigim süre icinde de görüsmeye devam ettik. Birbirimizi merak ettigimizi, özledigimizi yazdigimiz mailler yolladik karsilikli. Sonra ben yine ciktim geldim Almanya`ya.
Geldigimde aradim onu. Bir defa görüstük. O, bu arada almancasini epey ilerletmis, meslek yapmis ve bir dishekiminin yaninda calisiyordu. Bir kac hafta sonra ben aradim Zelma``yi ve birlikte noel alisverisi yapmayi teklif ettim. Cok istedi ama gelemedi. Sonrasinda bana bir haller oldu. Onun her teklifini geri cevirir oldum. Canim istemedi onunla vakit gecirmek. Zamanla telefonlarina cevap vermez oldum. Mail yazmaya basladi. Bunlara da cevap vermedim. Bu durumlar o kadar artti ve birikti ki, altinda ezilir oldum bu yaptigim kabalik ve adiligin. 7-8 ay sonra bir mailine cevap yazdim. "Bu siralar cok yogunum, seni arayacagim. Lütfen beni kabaligim icin affet" diye. Ama hic aramadim onu. Neden böyle yaptim bilmiyorum. O halen, beni merak ettigini, en azindan nasil ve nerede oldugumu yazmami istedigini belirten mailler atiyor bana. Arkadasim yok, asosyalim diye söyleniyorum bir yandan da. Cok utaniyorum ondan. Kalbini kirmis da olabilirim.
Buradan tasinmadan onu aramaliyim. Hatta bugün. Yok yok yarin.
Resim Anton Räderscheidt
Resim Anton Räderscheidt
17 yorum:
evet sen bu konuda kaba gibisin ama tanırım seni ne kadar utangaç ve hisli olduğunu bilirim öptüm bebek
olsun, sen yaz yine de. boyle anlat, bir turlu elim gitmedi de. sana hala yaziyor ve seni soruyorsa, darilmayacaktir. bana da olur oyle seyler, kendi kendime utanir, ezilirim, halbuki karsidakinin aklindan neler geciyor bilmiyoruz ki. tamamen kendi kendimize eziyet bu.
bence sen -istedigin zaman tabi- yaz O'na. bak sicak karsilayacak seni eminim.
sevgiler
Bende de var oyle birileri. :o( Zaman uzadikca zorlasiyor.
ama aramadıgın müddetçe bu düşünce beyninin bi kösesini kemirmeye devam edecek..ararsan bi kere veya hiç görüşmeden kurtulacaksın bu agırlıktan..
sonra beni aramaya devam edebilirsin ben hep burda olucam :))
Anonym yani Dere,
yine ismini yazmayi unutmussun güzel arkadasim.
Utangac ve hisli olmak yine de esseklik yapmayi maruz göstermez sanirim.
Ben de öptüm bebek! bizde bebeklik de kalmadi ya, neyse :)
Elif,
yapmaliyiz, yapmaliyiz, aramaliyiz, aramaliyiz,
kacmamaliyiz, kacmamaliyiz
Pelin,
iyi geldi bu söylediklerin. Kizmaz degil mi bana? Kizar da cok kizmaz degil mi? Sanirim mail yazacagim bugün aksam.
Hem sen ne güzel, ne sevimli teselli etmissin beni :)
cok cok tesekkürler, sevgiler
Bence hemen ara:) Gör bak kendini daha iyi hisedersin:)
Uzay,
aynen öyle oluyor, cok dogru tespit. Hic aklimdan cikmiyor. Mailbox acildiginda onun birikmis maillerinden gözlerimi kacirmaya calissam da bu cok mümkün olmuyor.
Ama bu gidisata bir son verecegim. hepiniz benimle gurur duyacaksiniz!!!
Sonra da seni aramaya devam ederim :)
cok sevgiler
Ciceklibahce,
aramaya korkuyorum, mail yazacagim :)
Ya ben biraz önce senin bloga baktim ve hic bir sey anlamadim!! Keyifsiz olmana üzüldüm ama bir türlü sebebini cözemedim, önceki postlara baksam da. Bu yüzden bir sey de yazamadim sana.
Simdi iyisin degil mi?
Biraz karışık olmuş yazım doğru haklısın:)
Anlamak için herhalde tüm yazılarıma bakman gerekebilir:))
Eşim sürekli Almanya'ya gidip geliyor son 1 senedir. 15-20 gün burada 15-20 gün orada oluyor. Önün gittiği gün biraz kötü oluyorum. Pek normal yazamadım son 2 gündür açıkcası.
Şimdi daha iyiyim sağol:)
off ya bende böyleyim işte aynı senin gibi.hele birde ipin ucu kacınca hiç arayamıyorum yazamıyorum aradaki o boşluğu nasıl acıklıcam diye.kelin ilacı olsa kendi basına sürermiş ama paylaşabiliriz bu ilacı bence.yinede aramak gerek ya arayamadım yazamadım bazen bana böyle oluyor ama simdi burdayım diyebilrsin.bende sürec uzadıkça vicdanımın baskısı artıyo ve kendimden nefret ediyorum.kendimden nefret etmekle beraber herkesden kacıyor oluyorum.sonra bir bakıyorum yapayalnızım.heyy noluyoruz oluyorum sonra.büyütmemek gerek bunları,üzerinde cok düşünmeden eyleme gecmek gerek.bazen sadece dakikalarımız alan bir mail onu alan kişi için cok önemli olabiliyor.
aslında ben bu konuda gercekten beter durumdayım.sanıyorum kendimi tutmazsam uzun uzun sacmalayabilirim.
Ciceklibahce,
evet, biliyordum esinin gidip gelmelerine dair bir seyler ama demek ki tam takip edememisim gittigi zamanlari. :)
Cok üzme kendini, 15 güne geliyormus, ne güzel iste.
Secil, kafasi karisik arkadasim,
bu konuda cok benzer durumdayiz anladigim kadariyla. Hem yalniz olmak istemiyor hem de gerekli cabayi harcamiyoruz bazen.
Ama yok, artik caba vakti. Biz de basaracagiz!!! :)
3 olasılık: ya sosyal korkular (ki herkeste var çeşitli derecelerde), ya kızın yaptığı birşeyden rahatsız oldun/genel olarak çok memnun değilsin, ya da arkadaşın olmadığı için kendine acımak iyi geliyor (böyle birşey var çünkü). bunların bir kombinasyonu olmalı.
ama sen çok kibar birisin; anonim Dere (türkü ismi gibi oldu) hanımın dediğinin aksine ben öyle tanıdım.
Simon,
evet, 3 olasiliktan da bir tutam atilmis gibi, kokusundan belli.
Ve beni kibar, hatta cok kibar bulmana sevindim. Dogru mu bilemem ama... ne desem yalan olur :)
Ben hemen senin su 1000. yarismasi sonuclanmis mi bir gidip kontrol edeyim.
Yorum Gönder