Pazar, Kasım 11, 2007

Oysa ben

Rüzgar. Hizli, dengesiz, yönü, yolu kestirilemeyen bir rüzgar. Belki biraz da kar var. Belki. Gören yok rüzgardan. Köprüyü tirmaniyorum bisikletle. Tirmanmam bir kac saniye sonra bitecek, inise gececegim. Karsiya bakamiyorum. Rüzgar. Önüme, yere bakiyorum. Tüm hiz, gürültü ve sertlige zit yavaslik ve sükunetle parlak, bicimi tam secilemeyen bir cisim kayiyor yere dogru. Bisikletimden ayrilan bir parca.
Benim gidecegim yer var. Yolum var. Geride gelenler var.
O güzelim, parlak, narin parca kaliveriyor orada, köprünün tam ortasinda. Aklim da onda kaliyor tüm gün. Onu orada birakmasa miydim? Her seye ragmen.

2 yorum:

Sonne dedi ki...

Para miydi sen onu söyle? :) Degilse kalsin...Takma kafana...:)

teyzenteyfik dedi ki...

yok, para degildi:)