İstanbul, sıkıntılar, sorular, hevesler

Geldigimden beri geziyorum. Bunların cogunda bol bol yürüyorum. Buna ragmen sürekli mızmız olmakla suclanıyorum. Bu suclamalarla muhatap olmamak icin performansımın üstünde efor harcıyorum. Ayaklarımda sızılar baslayana kadar tek kelime etmiyorum.
S. izinliydi bugüne kadar ve sürekli onunla dolastım. Baska kimseyle görüsmedim henüz. Bu gidisle de pek kimseyi arayamayacagım. İste bu yüzden kısa süreligine gelmelerime sinir oluyorum fakat daha uzunu da bana vicdan azabı cektiriyor.
En cok Moda'yı sevdim ben sanırım buralarda. Sen gelirsen orada güzel bir eve tasınırız diyor S. Ama ben yine de hic mi hic olumlu bakamıyorum İstanbul'da yasamaya. Nasıl yasıyor burada insanlar bunu da anlamıyorum. İstanbul'da hic uzun süre yasamadım. En fazla 15-20 gün kaldım. Dolayısıyla da İstanbul'un insanları kendine baglayan yönlerini kesfetmemis olabilirim. Mesafem bu yüzden belki de. Ama öyle güzel yerleri gördüm ki kac gündür. Mesafeli hayranlıgım bir kat daha arttı.

Dün bir iki kitap aldım kendime. S.nin kütüphanesini de gözden gecirip, 5-6 kitap da oradan sectim. bakalım, aksama onları yanımda götürme iznini koparmaya calısacagım. Hani bir sey demez, verir bana kitaplarını ama öncelikle bana o kitapları neden okumak istedigime dair yönelttigi sorularını yılmadan, bakıslarımda saskınlıgımı ve karısık kafamı yansıtmadan savusturabilmem lazım. Karsısında en zorlandıgım sorular bunlar.