"Yapilabilecek cok sey yok. Gorebildigim kadariyla, boyle bir dunyada ve oyle bir Turkiye’de yapilabilir olan yegane sey, bu pislik okyanusunda, kucuk kucuk adaciklar yaratmaya calismak. Yani, sayisi bir elin parmaklarini asamayacagi kesin gorunen tek tek insanlarla kurulan iliskilere yaslanarak ayakta kalmak. Ve, bunu yaparken, olabildigi olcude, kalabaliklarin “Boka battik, bok tikiniyor ve bok soluyoruz!” cigliklari arasinda ayaklanacaklari gunu beklemek (o gunun gelecegi kesin olmadigi gibi gelmeyecegi de kesin degil). Heyecan vericiligini ve zenginlestiriciligini yitirmeyen bir sevgili boyle bir adacik. Istikrarli, tutarli, zihnini boktan uzak tutmus, dost olarak anilmayi gercekten hak eden iyi insanlar da birer adacik. En yorucu olani, bence, boka batmis olanlar degil. Hem boktan uzak kalmayi ictenlikle isteyen, ama, hem de, “Tek enayi ben miyim” kuskuculugu ya da gelecek guvencesizligi tedirginligi ile kimi anlar ya da zamanlar tutarligini yitirip uzlasan, cogu zaman yakinimizda olan ya da bize oyle gorunen insanlar. Moral bozuyor bu turler, karamsarligi ve inancsizligi kiskirtiyor. Boylelerinin en vahim hatasi, insansizlik icinde ve insansizlasma kabullenilidiginde yasamda ne arkadasligin, ne coskunun, ne tutkunun, ne seksin, ne kitap keyfinin kaldigini gorememeleri. Genel olarak temiz olmak, ama araliklarla elini boka bulastirmak? Bu, benim acimdan en istenilmez, en yorucu ve biktirici olani."
6 yorum:
ne demek istediğini anlıyorum. insanların, bu hesaplı kitaplı, ölçülü boka batma hallerinden ben de tiksinirim. bedel ödemek istemezler, onların hep yedekte tuttukları bir şeyler vardır. ruhları hiç yara almaz, hayret! hiç değişmezler, kendilerinden emin, böyle olması gerekiyor, derler. hayret.
şu, küçük insan adacıkları fikrine de katılıyorum. başka türlü dayanmak mümkün değil. insan olmaktan başka başka hiç bir şey gelmez elimizden.
Bir yalnızlık okyanusundaki bir adadır Yaşam, kayaları umuttur Ada'nın, ağaçları düş; çiçekleri ıssızlıktır, dereleri özlem..
Ey dost, senin yaşamın diğer adalardan ve topraklardan ayrılmış bir adadır.
Limanlarindan kaç gemi yelken açarsa açsın, baska iklimlere, kaç gemi varırsa
varsın limanlarina, sen yine, yalnızlığın ıstırabıyla inleyen ve mutluluğu
özleyen ıssız bir ada olarak bir başına kalacaksın. En yakın dostuna bile
meçhulsün, onların ilgi dolu sevgisinden ve anlayışından çok uzaklardasın..
güzel yazmışsın
:))
çok kalabalıkta okumaya çalıştım yorum yok öptüm dere
Kısaca herkes aynı bok! be teyzem teyfik... O kadar karmaşık ki ilişkiler o kadar düzensiz ve yorucu ki o boka bir şekilde üstümüzün sürtünmesini engellesek de kokusu siniyor maalesef... :(
Bu düşünce, ancak bu şarkıyla ifade ettiğini gösterebilirdi.
Çok özlemişim bu sesi ve şarkısını!
Yakinimdaki hic beklemedigim kisilerden oldukca sasirtici fikirlere tanik oldugum günlerde yazistigim bir arkadasimin beni sakinlestirmek ya da derdimi anladigini dile getirmek icin bana yazdigi bir mailden alintiydi bu yazi.
Boka gercekten hic bulasmayip, bunun bedelini parasizlik, yalnizlik, vatansizlik olarak ödeyenler var. Biliyorum, taniyorum. Onlari cok seviyorum.
Yorum Gönder