Yer olsam, gök olsam, hep sarhos olsam

Gece. Kalabalik, cok kalabalik. Herkes en güzel ama herkes cirkin. Rüküs. Müzik, müzik, gürültü. Canim sigara istiyor. Sigara da yok, bir sigaralik vakit de. Arada bir iki kisiyle göz göze gelip gülümsemem haric hep asik suratim. Fakat keyfim yerinde.

Gürültü bitti. Güzel cirkinler terledi, yoruldu. Ben yorgun degilim. Sarhosum sanki.
Arabadayim. Cok zaman oldugu gibi, bu araba yolculugu da bitmesin istiyorum. Yol alalim, gidelim. Yanimdaki(ler) mümkünse cok konusmasin ama müzik olsun. Ne olursa olsun, müzik olsun. Bende hepsine uyacak, eslik edecek duygu var. Kalbim yol gibi uzamis, tarlalar gibi genislemis. Sanki sarhosum.

Isiksik bir göl kenari. Yildizlar var. Cok karanlik. Kus sesleri geliyor. Hem de cesit cesit kus. Kurbagalar da sohbette. Ördekler attigimiz ekmekleri istahla yiyip uzaklasti. Bir kugu yaklasti. Ona ekmek kalmadi. Hic renk yok mu? Siyah beyaz mi görüyorsun sen de? Evet, isik yok ya, yer, gök, göl siyah, gri. Serin topraga uzaninca, yildizlar agaclara serpilmis simler gibi. Gücsüz ve cok uzaklar. Hic kayan da olmadi. Ne dilek tutardin kaysaydi? Dilek söylenmez ki! O renkleri görürken, o yildizlara bakarken akla dilek de gelmez ki!

Sonra, bir agacin üstünde, saclarin agacin gövdesinde yildizlara bakmak. Gelen igde kokusu mu? Evet, hadi, sana igde agaci arayalim. Yok, aramayalim. Ne güzel kokuyor.

Iyi geceler.