:)

Kendimi mala mulke, dunyevi zevklere gonul indirmis, asagilik bir disi cinsi gibi hissediyordum. Eve bu lazim, eve su lazim derken.
Ben boyle kendi gozumde yerin dibine dogru girerken S ise tam ters yonde buyuyordu. Ne iradeli adam, manasiz seylerin pesinden hic kosmuyor, insan dedigin boyle olur, falan filan...

Sonra farkettim de, sorun bende degil. Sorun S.de. Akli yetmediginden o oyle, benimse aklim yetiyor!

Mesela, asla asagida yazdigim gibi bir sahne hayatimiz boyunca yasayamayiz.

Bir pazar aksami, yemekten sonra, oturdugu koltuktan bana dogru donup, dusunceli gozlerini hafifce kisarak, "guzelim, dondurma kaselerimiz yok bizim, bir ara alalim, unutturma da" demez.

:)