Bugün

Sabah uyandigimda (uyanmam gerektigine dair kendime baski yapmaya basladigimda) belim feci agriyordu. Yatakta dizlerimin üstüne cöküp, belimi biraz germeye calistim. Sonra, pozisyonumu pek bozmadan, dizlerimin üstünde, kafami yastigimin altina gömmüs olarak beklemeye basladim. Meger 20 dakika kadar o pozisyonda, uyumusum!

Atladim bisiklete bir copy shop`a gittim. Daha önce de gittigim bir türk vardi, ona gideyim, iki laf ederiz de acilirim belki, dedim. Adamin surati uykusunu alamamis olmaktan, benimkinden beter kaymisti. Sinirliydi. Istedigim baskilari almadan, onlarca gecersiz bahane siralaya siralaya, beni neredeyse kovar gibi gönderdi.

Baska bir yer vardi, hadi oraya gideyim, dedim. Bu dedigim cok özel bir yer. Bir apartmanin kapisindan giriyor, apartmanin arkasina düsen minik bahcesine geciyor, oradan da sol yanda kalan kapidan asagi dogru iniyorsunuz. Taa apartmanin girisinden baslayarak tüm yolu doldurmus olan oyuncaklar, posterler, kartlar, neler neler, indiginiz bodrum katinda göreceginiz manzaraya alismanizi sagliyor. Iceride saatler gecirip de, bir an bile bosluga bakma sansi yakalayamayabilirsiniz, ki bos yer yok. Dolu, dolu, her yer ilginc, rengarenk nesnelerle dolu.

Alman bir cift isletiyor orayi. Onlar uykusunu iyi almisti. Hele ellisine yaklasan kadinin üstündeki mini, yeni yetme genc kiz elbisesi uykusu olani bile uyandiracak cinstendi. Bir ayagi aksayan bu kadinin bacaklari, ondan onlarca yas kücük olan bana tas cikarirdi.

Basilmasi, kesilmesi gereken islerimi, genc bir oglan özenle yapti, neredeyse bir saat ugrasti ve onca ise cok cüzi bir miktar ödeyip, ayrildim.

Pek severim bu Sezen Aksu sarkisini. Canim cekti, dinleyeyim.