Ofiste beni uyuz eden bir kız var. Öyle böyle degil, resmen diliyle, sözleriyle, olmadı bakışları ile sokuyo beni her vakit. Bir de dengesiz oldugundan, ona karsı her daim savunma halinde de olamıyorum. Bazen korunmasız yakalıyor beni, daha da tepemi attırıyor. Aramızdaki (sebebini çok düsünmeme ragmen anlayamadıgım) kötü elektrik gitsin diye, gereksiz (herkes beni sevsin istiyorum ya!) çok cabaladım aslında. Evine gittim, dügün hediyesi gelen güzelim nevresim takımlarımdan (yok, o kadar güzel olsa vermezdim) birini hediye bile götürdüm! Kıyması çiğ kalmış böreğini, ayılmış bayılmıiş efektleri esliginde yedim. Ama nafile, beni sevmiyor! :)
Annemler yakınlarda bizi ziyarete gelecekler, bunu duyan hanımefendi, annem gelirken, bizim memleketten isteyecegi bişeyleri getiremez miymiş ona, diye sordu. Normalde tabii ki getirir hatta baskaları icin siparis de veriyorum ama ona pisligine yok diyecegim. Bana cok daha pis uyuz olacak. Dise dis kana kan!!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder