S.´i özledim.
...
Almanca düsünemiyorum, kendimi ne kadar zorlasam da tezi türkce yaziyorum, demistim danismanima. Keske ben de okuyabilsem türkce, kurtarabilsem seni sonradan cevirme isinden, demisti o da. Ana dil böyle bir sey. Ki benim ana dilimin ne oldugu da tartisiliyor halen, aile de bile.
Ana dilinde düsünürsün, ana dilinde en cin fikirlerin düser aklina, ana dilinde hatirlarsin sevdigini, ölenlerinin agitlarini ana dilinde yakarsin. Neden o anda sunu demedim, diye kendini yiyip bitirdiklerin, gedigine koymadigin icin icine dert olan laflar hep ana dilindedir.
Ana dilin alinirsa gecmisin, kuracagin gelecegin, isin asli; aklin, fikrin ve hayal gücün alinir.
Danismana söylediklerimin benzerini bugün baska bir arkadasima tekrarladim. Sonra, onun cok önceleri anlattiklarini hatirlayip, utandim. Tek kelimesini anlamadigi bir dille ilk ögrencilik günlerine baslayan, ellerinde cetvel, suratinda küfür ve dayak acisi olan minik bir cocuk oldugunu, daha 16 yasinda yatirildigi falakanin parcaladigi, yaralardan kapkara kalmis ayaklarini, dökülmüs tirnaklarini hatirladim. Utandim.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
4 yorum:
Teyzencim, ne diyorsun? Sinirim bozuldu. TC sınırları içinden mi bu arkadaşın? Lanet olsun! Utanç ki ne utanç.
pıhhh
Not: Danışmanına da kocaman bir aferin. Ne kadar insani yaklaşmış.
miso,
evet, oradan.
ben insanliktan ciktim son haftalarda, danisman isani yaklassa ne fayda.
en kötüsü de sanırım...anadilini unutmak.kullanmaya kullanmaya.ya da kullanamaya kullanamaya.acısını derin bir iz olarak vicdanında saklamak...onu unutmamayı bir görev bilmek ama hergeçengün ondan uzaklaştığını farketmek.Öyle bişeyler işte.
Bir deli,
öyle seyler iste..:)
Yorum Gönder